جلوه های غیرت درمتون عرفانی ادب فارسی (تا قرن هشتم)

غیرت از اصطلاحات مهم عرفانی است که ملازم مفاهیمی چون محبّت و عشق بوده و عبارت از کراهت مشارکت غیر در حقّ محبوب و محب و محبّت است. این پژوهش پس از بیان دیدگاه قرآن و روایات، به واکاوی ریشه ها و بررسی سخنان عارفان در خصوص مفهوم غیرت و جنبه های مختلف آن در آثار برجسته عرفانی پرداخته است. هدف این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده، زمینه سازی برای فهم و درک درست تر مفهوم غیرت  در متون صوفیه و بازتاب آن در اشعار عرفانی است. این بررسی  ضمن تحلیل مفهوم غیرت از منظر ارتباط خداوند با عالم  به نحو عام ونیز با بنده به نحو خاص؛  و همچنین تحلیل ارتباط صفت غیرت با عشق، نشان می دهد که کلام برخی از عارفان از شائبه غیرت کونی مبرّا بوده و  منبعث از ژرفای معرفت الهی و توحیدی است.